کد مطلب:77746 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
قبیل موته علی سبیل الوصیه. و از كلام امیرالمومنین علیه السلام است پیشترك از رحلت او بر سبیل وصیت كردن. «وصیتی لكم ان لاتشركوا بالله شیئا و محمد صلی الله علیه و آله، فلاتضیعوا سنته. اقیموا هذین العمودین و خلاكم ذم. انا بالامس صاحبكم و الیوم عبره لكم و غدا مفارقكم، ان ابق فانا ولی دمی و ان افن فالفناء میعادی و ان اعف فالعفو لی قربه و هو لكم حسنه، فاعفوا! «الا تحبون ان یغفر الله لكم؟» و الله ما فجانی من الموت وارد كرهته و لا طالع انكرته و ما كنت الا كقارب ورد و طالب وجد. و ما عندالله خیر للابرار.» یعنی وصیت من مر شما را این است كه شریك نگردانید با خدا چیزی را و اما محمد، صلی الله علیه و آله، پس ضایع و باطل مكنید و بیكار مگذارید شریعت او را، برپا دارید این دو ستون دین را و اگر برپا داشتید، ساقط است از شما مذمت شرعی و عقلی. من در دیروز مصاحب شما بودم، امروز محل عبرت شما باشم كه باید پند گیرید از حال من به سبب رحلت من از دنیا به سوی آخرت و فردا جدا شونده ام از شما و اگر نیست گردیدم از دنیا، پس نیستی از دنیا وعده گاه من است كه خدای تعالی وعده داده است به آن و خلفی در وعده ی خدا نیست و اگر باقی ماندم پس من صاحب اختیار خون و جنایت خود [صفحه 1047] باشم و اگر عفو كردم و گذشتم پس عفو كردن از برای من قربت و طاعت است و آن عفو از برای شما حسنه و ثواب است. یعنی اگر من باقی نماندم و شما عفو كردید، پس درگذرید از خون من، آیا دوست نمی دارید اینكه بیامرزد خدا مر شما را، یعنی عفو و گذشت موجب غفران خدا است. سوگند به خدا كه ناگاه در نیامد به من از مرگ واردی و سببی كه كراهت از او داشته باشم و نه ظاهر شونده ای كه انكار از او داشته باشم، یعنی من راغب بودم به مرگ و نبودم من مگر مثل تشنگان نزدیك به آبگاه كه وارد آبگاه شوند و مگر مثل جویندگان چیزی كه بیابند آن را و آنچه در نزد خدا است بهتر است از برای نیكوكاران. و گویا در دو فقره ی «ان ابق» و «ان افن» تقدیم و تاخیری در اصل روایت یا نسخه شده باشد كه فقره ی «ان افن» مقدم باشد چنانكه بر این نهج ترجمه شده است. و الله اعلم. [صفحه 1048]
و من كلام له علیه السلام
صفحه 1047، 1048.